15 տարի առաջ այս օրը նոր վերադարձել էի Հայաստանի իմ հերթական ուղևորությունից:
Դեռ ուշքի չէի եկել ճանապարհից, ու զանգ եմ ստանում… եղբայրս՝ Արտուրը, լքել է այս աշխարհը:
28 տարեկան էր...
Առանց հոգևոր սպասավորի, մի քանի օրվա հարց է, որ որևէ եկեղեցի իր նշանակությունը փոխի և դառնա անճանաչելի։
Ինչպես որ անճանաչելի են դարձել եկեղեցական ճարտարապետությամբ շատ կառույցներ, որոնք պետական հոգածության ներքո են (համենայն դեպս, հոգածության ներքո պետք է որ լինեին)...
Նրանք, ովքեր Եկեղեցուն ցավ են պատճառում, ինչպես մարդու կողը խրված նետ, Եկեղեցուն չեն վնասում, այլ առավել ևս զորացնում են Նրան, որովհետև դրդում են պայքարի և աստվածպաշտության...
«Թողե՛ք, որ երկուսն էլ միասին աճեն մինչև հունձը, և հնձի ժամանակ Ես հնձողներին կասեմ՝ նախ այդ որոմը քաղեցե՛ք և դրանից խուրձեր կապեցե՛ք այրելու համար, իսկ ցորենը հավաքեցե՛ք ԻՄ շտեմարանների մէջ»...
Իշխանությունն ազգային ժողովից ժողովրդին է հայհոյում, ժողովուրդն էլ` իշխանությանը։
Ամբողջ աշխարհը ծիծաղում է մեզ վրա, որովհետև ժամանակին չհեռացանք մեր չար ճանապարհներից...
Այն մարդը, ով ուշադիր է և պահպանում է իր հոգևոր մաքրությունը, պահպանում է նաև Աստվածային Շնորհը:
Այդպես ամեն ինչ մաքուր է տեսնում, իսկ անմաքուր երևույթներն օգտագործում...
Մի քանի օր առաջ Թուրքիայի նախագահ Ռ. Թ. Էրդողանը ուղիղ տեքստով հայտարարել է. «Թուրքիան, մյուս տարվանից սկսած, որոշ խորհրդանշական քայլեր կձեռնարկի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցում»։
Խորհդանշական քայլեր կարող են լինել, օրինակ, ցուցադրական հանդիպումները, թուրքերի կողմից ավիրված Անիի կամուրջի վերականգնումը, մեկ-երկու մեր ականջին քաղցրահունչ ուղերձ...